Wieczór libański w warszawskim LE CEDRE

W programie wieczoru znalazło się wiele interesujących wątków libańsko-polskich.
Spotkanie prowadziła znana dziennikarka 1 pr. Polskiego Radia – Małgorzta Kamykowa.
Zgromadzonych gości powitał Ambasador Libanu w Polsce, Hikmat Aouad. Tłumaczem tego wystąpienia był misjonarz, salezjanin – o. Franciszek Gajowy, autor niedawno wydanej książki "Życie obok wojny. Liban 2006".

O Khalilu Gibranie opowiadała prof. Elżbieta Rekłajtis z Uniwersytetu Kardynała St. Wyszyńskiego.
O życiu we współczesnym Libanie mówił były ambasador Polski w tym kraju – Tadeusz Strulak. O swojej pracy w ramach misji pokojowej ONZ opowiedział generał Stanisław Woźniak. O Polonii w Libanie opowiadała dziennikarka, podróżniczka – Monika Antkiewicz. W części artystycznej wystąpiła Grażyna Skowron-Matkowska z dwoma minirecitalami – piosenkami Hanki Ordonówny i Edith Piaf.
Fragmenty książki „Prorok” recytował Stanisław Strasburger (pisarz, pedagog, dziennikarz zamieszkały od 10 lat w Kolonii, autor książki "Handlarz wspomnień albo bitwa poetów").
Jimmy Rammy – właściciel restauracji Le Cedre, opowiedział o kuchni libańskiej i zaprosił gości na degustację libańskich przystawek i win.
Spotkanie zaszczyciła swoją obecnością m.in. Febe Qgubule – ambasador RPA w Polsce.

Uważa się, że utwory Szekspira są na pierwszym miejscu list bestsellerów wszech czasów. Na drugim jest Lao Tsy. Na trzecim – Khalil Gibran, który tę wysoką pozycję na liście zawdzięcza swojej książce „Prorok”, będącej zbiorem 26 poematów prozą, wygłoszonych w formie kazań przez głównego bohatera książki. („New Yorker”)
Khalil Gibran napisał „Proroka” w 1923 roku w Nowym Jorku. Ten uniwersalny, ponadkulturowy zbiór mądrości, łączący harmonijnie etyczne podstawy wielkich religii świata, został przetłumaczony na ponad 20 języków świata, osiągając wielomilionowe nakłady. („Gazeta Wyborcza”)
Mijają wieki; pojawiają się na świecie wspaniali ludzie, ale Khalil Gibran jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Nie wydaje mi się, że nawet w przyszłości pojawi się ktoś posiadający tak głęboki wgląd w ludzkie serca, w nieznane, które nas otacza. (Osho)

Khalil Gibran, poeta, filozof, malarz. Urodził się w 1883 roku w Libanie, zmarł w 1931 roku w Nowym Jorku. W wieku lat 11. wyemigrował wraz z matką i rodzeństwem w USA. Początkowo mieszkał w bostońskim Chinatown, jednak po kilkunastu latach, kiedy zdobył uznanie w kręgach kulturalnych i gdy zaczęło się ukazywać coraz więcej jego publikacji, przeniósł się do Nowego Jorku.
Część utworów napisał po arabsku, ale kilka znaczących dzieł (w tym powieść „PROROK”) powstało w języku angielskim. Żadna z istniejących religii nie była dla Gibrana zdolna ukazać pełni Prawdy, której szukał, toteż w swojej twórczości korzystał zarówno z tradycji chrześcijańskiej, jak i buddyzmu, islamu, transcendentalizmu amerykańskiego, a nawet folkloru wywodzącego się z rodzinnego Libanu.

Jego dzieła przetłumaczono na ponad 20 języków. W rodzinnym Libanie oraz innych krajach arabskich zajmuje on jedno z czołowych miejsc na literackim panteonie. Filozofia zawarta w dziełach Gibrana wielokrotnie stawała się inspiracją dla całych grup ludzkich, jak chociażby hippisi i yuppies. Woodrow Wilson powiedział Gibranowi: „Jesteś pierwszą burzą ze Wschodu, która zamiata ten kraj, a ileż kwiatów przyniosła ze sobą!”

J.F. Kennedy zwracając się do narodu amerykańskiego: ”Nie pytaj co twój kraj może zrobić dla ciebie lecz zapytaj co ty możesz zrobić dla swego kraju” użył słów, które Gibran skierował kilkadziesiąt lat wcześniej do swoich współziomków w artykule „Nowa granica”. Od 1999 roku w Waszyngtonie przyznaje się nagrodę imienia Khalila Gibrana – „Spirit of Humanity”, której laureatami w ostatnich latach byli m.in. Sting, Mohammed Ali, królowa Noor, Lech Wałęsa.

Bogusława Koziorowska-Jurkevich

Bogusława Koziorowska-Yurkevich – wydawca