Ewa Dworzańska urodziła się w Łowiczu, mieszka w Warszawie.
Studia: Rysunek i malarstwo studiowała pod kierunkiem prof. I. Cichockiej w Mińsku Mazowieckim, dyplom reklamy i wystawiennictwa otrzymała od prof. W. Grabowskiej.
Uprawiane dyscypliny: malarstwo sztalugowe, pejzaże, martwa natura, portrety w technice olej, pastel, akwarela.
Udział w ok. 40 wystawach zbiorowych w Warszawie: Galeria „Stara Kordegarda”- Muzeum Łazienki Królewskie, Centrum Prasowe na Foksal, Galeria Zadra, Galeria Freta, Główna Biblioteka Rolnicza, Ratusz Targówek, Centrum Promocji Kultury Praga Południe, Ministerstwo Infrastruktury – Galeria Łącznik, Galeria Dowództwa Garnizonu Warszawskiego, Sala Kongresowa PKiN, Galeria Fangorówka – Ogród Botaniczny w Powsinie, Mazowiecki Urząd Wojewódzki oraz Muzeum w Łowiczu, i na Biennale Sztuki w Skierniewicach.
Prace w zbiorach państwowych i prywatnych w kraju a także zagranicą w Niemczech, Austrii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii i Australii.
Prezes Mazowieckiego Stowarzyszenia Marynistów Polskich w Warszawie oraz także członkini związków twórczych, m.in. Związku Polskich Malarzy i Grafików, Mazowieckiego Towarzystwa Kultury, Grupy Format A-4 w Warszawie. Kurator i współkurator oraz organizator licznych wystaw i animator sztuki.
Malarstwo jest jej sposobem na życie, patrzeniem i rozumieniem świata.
Malarstwo to jej życiowa pasja, głównie malarstwo pejzażowe, które uprawia w plenerze.
Przyroda ją inspiruje i uspakaja, malując szpachlą lub pędzlem przypominają się jej ulubione tematy z licznych podróży po różnych zakątkach kraju, tajemnicze jary rwące potoki, zapomniane stare wiejskie chaty, szepczące drzewa, polne kwiaty – czasami przy płotach, rozlatujące się mostki, podupadłe stodoły.
„To wszystko co widziały, co słyszały.”