– Chyba gdyby nie determinacja burmistrza Joachima Wojtali, projekt pozostałby na papierze. Udało mu się pozyskać na produkcję płyty wsparcie Fundacji Górażdże i z okazji otwarcia Gminnego Centrum Kultury w Gogolinie zabrzmiały po raz pierwszy jej stylizowane brzmienia. Naszym wspólnym zamierzeniem było, oprócz celu popularyzatorskiego, przekonanie tych, którzy kpią z „ludowizny”, że największym skarbem lokalnym: gminy, wsi, miasteczka, jest utrwalona tradycja. Nie wolno się wstydzić tradycji i wypierać własnych źródeł. Powiodło się: dzięki Piotrowi Remiszewskiemu, opolaninowi z Warszawy, który spiął te moje wymysły w muzyczną perełkę, dzięki pomocy nieocenionego, wieloletniego szefa muzycznego Radia Opole – Edwarda Spyrki, Arnoldowi Joszko – szefowi promocji z Gogolina, który zabiegał o kwestie prawne i autorskie. Ale to wykonawcom należą się podziękowania największe. Muzycy z wyrozumiałością i życzliwością odpowiedzieli na apel burmistrza Gogolina i też ciekawi byli, jak to wyjdzie – połączenie na jednym krążku tak odmiennych interpretacji. To taki niecodzienny gogolińsko-warszawski eksperyment – mówi autorka projektu muzycznego. – Bardzo pomógł Gogolinowi Jarek Chołodecki. To u niego, na Smolnej trwały rozmowy z ważnymi dla projektu artystami.
Na płycie, opatrzonej hejnałem Gogolina oraz słowem wstępnym, przeczytanym przez Krystynę Czubównę, znalazło się osiem interpretacji pieśni ludowej „Poszła Karolinka do Gogolina”.
Oto wykonawcy: Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”, Urszula Dudziak, Paweł Kukiz, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej, prof. Maria Pomianowska, Krzysztof Herdzin Trio, zespoły „Silesia” i „Take Style”, Zespół Rozrywkowy Rozgłośni Opolskiej pod dyr. Edwarda Spyrki.
Produkcja płyty: Pior Remiszewski – Anaconda Produktions
Kierownictwo produkcji: Teresa Kudyba – tress-FILM
„Poszła Karolinka do Gogolina” to najpopularniejsza pieśń ludowa Górnego Śląska. Została udokumentowana w najstarszych znanych źródłach folklorystycznych. Cenne zapisy tekstów i melodii zostały zamieszczone w pierwszym drukowanym zbiorze śląskich pieśni ludowych autorstwa niemieckiego lekarza Juliusza Rogera.
Popularna i szeroko znana pieśń o Karolince, która od ponad 200 lat jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, zmieniała swe warianty tekstowe.
„Klasyczną” wersję tekstowo – muzyczną, znaną z dawnych zapisów Juliusza Rogera, utrwalił Adolf Dygacz w publikacji Śląskie pieśni ludowe.
Liczne warianty i odmiany tej pieśni, upamiętniające inne miejscowości, np. Bogumin czy inne imiona bohaterów stanowią potwierdzenie faktu ogromnej popularności, akceptacji społecznej i trwałego zakorzenienia w tradycji ludowej. Pieśń Poszła Karolinka jest zjawiskiem wyjątkowym w polskim folklorze.
Jednoznacznie utożsamiana ze Śląskiem, zwłaszcza z Gogolinem, jest mocno wpisana w dzieje kultury i tradycji muzycznej tego regionu. Jej powszechna znajomość świadczy o przywiązaniu mieszkańców Śląska do rodzimych wartości kulturowych, do radości zespołowego muzykowania oraz śpiewu wyzwalającego poczucie wspólnoty i więzi z drugim człowiekiem. Urzekająca pieśń, która funkcjonuje w żywym obiegu społecznym, rozsławia nie tylko miejscowość Gogolin, Karolinkę i Karlika, ale służy także umocnieniu poczucia tożsamości regionalnej oraz łączności mieszkańców Śląska, zwłaszcza młodego pokolenia, z ziemią rodzinną.