Stare powiedzenie mówi „Być w Rzymie i Papieża nie widzieć?” To zupełnie tak jak odwiedzić Pekin i nie dotknąć Wielkiego Chińskiego Muru.
Łączna długość budowli wynosi niespełna 9000 km i składa się odpowiednio z 6259,6 km – murów wzniesionych ludzką ręką, 2232,5 km – barier naturalnych, takie jak rzeki i wzgórza i 359,7 km rowu.
Parametry te należy uznać za wyniki pomiaru całego systemu fortyfikacji, a nie za pomiar długości „muru”, gdyż ten, w postaci jednolitej konstrukcji nigdy nie istniał. Umocnienia w różnych epokach wznoszono w różnych miejscach, w zależności od bieżącej sytuacji politycznej; warunki naturalne powodowały, że część z nich budowano w tych samych, kluczowych punktach (np. na przełęczach górskich).
Najstarsze źródła tekstowe na temat pierwszych umocnień pochodzą z 656 r. p.n.e. i dotyczą murów królestwa Chu.
Pierwszy „Wielki mur” miał wznieść pierwszy cesarz Chin w III wieku p.n.e.; miała to być zarówno zapora przed najazdem, jak i symbol potęgi władcy.
W 1987 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a 7 lipca 2007 ogłoszono go jednym z siedmiu nowych cudów świata.
Zapraszam do zapoznania się z krótkim materiałem filmowym i współczesnością tej wielkiej budowli. Budowli, która jest wielką atrakcja turystyczną. Jedyną atrakcją, którą widać z kosmosu.
(MDG)